In de herfstvakantie van 22 oktober t/m 25 oktober 2019 vond het Jongerenfilmkamp 2019 plaats in de groepsaccommodatie van manege ’t Hoefijzer in Zwiggelte. Lees hieronder in het kort de impressies van begeleider Evert Hasselaar.

‘Zwiggelte, een manege met een groepsruimte en een bar, een keuken en twee slaapzalen. Een rustige landelijke omgeving met veel herfstkleuren. Dit jaar doet er een grote groep jongeren mee: maar liefst 25! Het was een goed verdeelde groep bestaande uit jongens en meisjes tussen de 11 en 23 jaar. De jongeren komen uit een grote regio: Zwolle, Joure, Sneek, Hoogeveen, Groningen, Beilen en omgeving. Enthousiaste wethouder Snijders opent het Jongerenfilmkamp 2019. Er staat al een camera en lichtbak opgesteld. Op de vraag wie een kleine camcorder wil hanteren, reageert een jongen meteen.. Het filmkamp is begonnen!

Rollen worden besproken, voorstellen voor locaties getaxeerd en een vraag wordt uitgezet voor een bepaald kostuum. We verkennen de manege met stallen en worden enthousiast over het gebruik van de manege in de film. Aan het eind van de middag geef ik een workshop over korte films met voorbeelden, discussie over stijlen en met enige terugkoppeling naar de verhalen die ik oppikte. Er is veel aandacht en betrokken reacties. Het uur is bijna te kort. Wat ‘s avonds bij een kennismakingsspel opvalt is de gedrevenheid van sommigen om te acteren, waardoor er voortdurend wel iemand helemaal uit zijn dak gaat en ons laat lachen. Verder merk ik dat deze jongeren helemaal voor de film gaan. 

Op dag twee is er gefilmd bij het vliegveld in Heerenveen. Het gaat om een scene waarbij jongelui zogenaamd over een hek klimmen om in een verlaten gebouw in te breken. Waar kun je dat beter doen dan bij een vliegveld? De medebegeleider is zweefvlieger en weet hoever we kunnen gaan. De havenmeester ziet ons, maar grijpt niet in. In de middag maken we opnames bij een school. Wachten, overleggen en oefenen. De opnames lopen goed en we zijn op tijd terug voor het avondeten in de manege. Twee vrijwilligers hebben lasagne gemaakt en wie wordt dampend opgediend. Er is genoeg! De avond wordt gebruikt voor een spel, gericht op acteren, maar die vooral de saamhorigheid en onderlinge band versterkt en uitbundig plezier genereert.

Op dag drie filmen we in een bos in de buurt. Daarna draaien we op de manege. De spelregisseur vraagt veel takes per scene en dat levert voor de jongelui een geweldige filmproductie-ervaring. Die avond bouwen we een professionele filmset op, met drie camera’s, lichtbakken, schijnwerpers, schmink en een rolverdeling.

De laatste dag is aangebroken. Er zijn uiteindelijk vier films geproduceerd door vier groepen van 5 á 7 personen. Weliswaar niet klaar, maar het materiaal ligt er en de eerste ruwe versies zijn gemonteerd. Er is veel filmervaring opgedaan en enthousiasme voor film is gegroeid. Vriendschappen zijn verdiept, er is kennis met acteurs gemaakt en er zijn ervaringen met opleidingen uitgewisseld. Enkele groepjes blijven tot het allerlaatste moment.

Hun eerste resultaten veroorzaken soms gierende reacties van degenen die tijdens het monteren over hun schouders meekijken. Dat is zo mooi aan jonge filmers: ze tonen durf, grote creativiteit en spelen met muziek. Ze hebben geen last van filmcodes, maar hebben wel veel handigheid met de computer en ze zoeken graag gekke effecten op. Dat leidt tot spannende verhalen met een luchtige toon. Het afscheid is voor sommigen emotioneel. De jonge studente uit Groningen, die ik twee dagen lichtvoetig zag zweven door de ruimte en zich van leerling ontwikkelde tot begeleider van de jongsten, heeft niet alleen tranen in haar ogen. Nee, haar wangen zijn zo nat dat ik met twee zoenen lijk op degene die huilt bij het afscheid. Iedereen vertelt aan de ouders hoe reuze gezellig het was. Bianca hoopt op nieuwe leden voor de Jong Film Studio Beilen. En Els, mijn partner, die de eerste verslagen al had gelezen, appt als volgt: ‘Heerlijk om dan nu toch in je “droom” te zitten die nu realiteit is: werken met film-enthousiaste jongeren!’. Niks aan toe te voegen. Volgend jaar weer!’